Sunday, May 17, 2015
อัดรายการ MJ วันนี้ ได้อยู่หลังเวทีตลอดเลย แถมคราวนี้ยังได้คู่กับอาจังด้วย คิดแล้วก็รู้สึกตื่นเต้นไปเลยนะ ตอนอยู่ใกล้ๆนี่ก็น่ารักไปเลยน้าาาา
“ยูกะจางงงง”
อาจังโบกมือให้กับกล้องที่กำลังฉายไปยังหน้าเวที
อืม ว่าแล้วอาจังนี่ก็น่ารักไปเลยเนอะ แถมเปลี่ยนทรงผมจากโพนี่เทลมาเป็นแบบผมปล่อยยาวแล้วผมด้านข้างไปรวบมัดไว้ด้านหลัง ไม่ว่าจะทรงไหนอาจังก็น่ารักไปเลยน้าาา
“เดี๋ยวต่อไปจะไปทำอาหารกันนะครับ ทั้งสองคนก็เลือกเอานะครับว่าใครจะไปทำอาหารร่วมกันนักร้องรับเชิญนะครับ”
เสียงสต๊าฟแจ้งเข้ามา เล่นเอานจจิกับอาจังถึงกับตกใจ เอ๊ะ จะทำยังไงล่ะ
“นจจิ”
อาจังที่ยืนเงียบอยู่นานแลล้วจู่ๆก็พูดโพล่งขึ้นมา ทำนจจิรีบหันหน้าหาอาจังโดยพลัน
“แกทำนะ”
…
อะ-เอ๋!!!
“ตะ-แต่…”
“เอาตามนั้นนะ”
“แล้วทำไมอาจังถึงไม่…”
“ถ้าฉันไปด้วยใครจะะเป็นพิธีกรแทนล่ะ”
“ก็ฉันไง…”
“นจจิไปน่ะล่ะดีแล้ว”
“แต่…”
“จะเริ่มแล้วนะครับ”
เสียงสต๊าฟทักเข้ามาขัดจังหวะเวลาเอาไว้พอดี แล้วสุดท้ายนจจิก็ต้องรับหน้าที่เป็นหนึ่งในคนทำอาหาร่วมกับนักร้องรับเชิญวันนี้…
อาจัง...เอาจริงดิ...
พอเริ่มถ่าย ก็ต้องพาแขกรับเชิญไปยังห้องที่เตรียมที่ทำอาหารเอาไว้...จะว่าไปก็ได้เข้าห้องแบบนี้มานานเหมือนกันนะ
เดินไปก็เจอกับแขกรับเชิญอีกคนนึง….เป็นแรปเปอร์สอนทำอาหารงั้นเหรอ?...เอ๊ะ จะแรปบอกส่วนผสมให้ฟังแล้วก็ให้ทำตามงั้นเหรอ?....เอ๊ะ ทำทิรามิสุ?....เราไม่เคยทำเลยอ่ะ จะรอดมั้ยเนี่ย...ลำบากแน่ๆเลยคุณนจจิ…
“นจจิ...นจจิ!”
อ่ะ หือ?!
นจจิหลุดออกมาจากโลกส่วนตัวแล้วสะดุ้งกับเสียงที่อาจังที่ตอนนี้เธอกำลังยืนอยู่ข้างๆพร้อมกับถือผ้ากันเปื้อนมาให้…
“เอ้าใส่ซะ”
นจจิยังไม่ทันจะพูดอะไรอาจังก็จัดการใส่ผ้ากันเปื้อนสีส้มให้กับนจจิทันทีเสร็จสรรพ
“อืม….ดูเข้ากับเธอดีนะ”
นี่พูดจริงหรือเปล่าเนี่ย...
“แล้วก็พยายามเข้านะ”
เอ๊ะ เมื่อกี้ว่ายังไงนะ? ...จะหันไปถามประโยคเมื่อกี้ใหม่ของอาจัง แต่เธอก็เดินไปประจำที่ซะแล้ว
เมื่อกี้ว่ายังไงของเธอกันนะ?
พอเริ่มต้นขึ้น แขกรับเชิญก็เริ่มร้องแรป พยายามตั้งใจฟัง พลางหันหน้าไปหาอาจัง แต่อาจังดันกลับไปสนใจกับฝั่งนักร้องรับเชิญซะงั้น
แรปถึงไหนแล้วกันนะ...เอ๊ะ ใส่ส่วนผสมทั้งหมดเข้าด้วยกันงั้นเหรอ?...เอ๊ะ แล้วก็คนเข้าด้วยกัน...อุว้า เร็วเกินไปแล้ว! …
“นจจิ พยายามเข้านะ!”
หืม! เหมือนจะได้ยินเสียงอาจังเมื่อกี้...นจจิลองหันหน้าไปหาอาจัง แต่ก็เห็นว่าอาจังก็ยังสนใจอยู่กับฝั่งนักร้องรับเชิญ … หูฝาดไปหรือเปล่านะ…
หลังจากที่วุ่นวายกันอยู่สักพักทีรามิสุที่ใช้เวลาทำประมาณ 5 นาทีก็เป็นอันเสร็จ
เกือบจะตามไม่ทันแต่ก็เสร็จจนได้ล่ะนะ
“เสร็จแล้ววววว”
นจจิพูดกับนักร้องรับเชิญพร้อมกับโชว์ทีรามิสุที่ทำเองมาให้กล้องดู
“เสร็จแล้วล่ะ!”
นจจิหันหน้าไปหาอาจังซึ่งอยู่ข้างๆนักร้องรับเชิญ แต่ดูเหมือนว่าอาจังจะไม่ได้สนใจเลยแฮะ นจจิเลยได้แต่ยิ้มแห้งๆก่อนที่จะวางทิรามิสุลง
คราวนี้ก็ถึงการชิมทิรามิสุที่ทำเองกับมือ เริ่มจากที่นักร้องรับเชิญก่อน อาจังที่ยืนอยู่ข้างๆนักร้องรับเชิญก็ได้รับจานที่มีทิรามิสุจากฝั่งนักร้องรับเชิญ พร้อมบอกว่า “ได้รับทิรามิสุจากฮาตะซังด้วยล่ะ” นจจิก็ได้แต่มองตากระพริบพร้อมกับหัวเราะแห้งไปให้
...อยากได้ยินว่า “ได้รับทิรามิสุจากนจจิแล้วล่ะ” จังเลยแฮะ...
“ถ้าเอาเข้าตู้เย็นล่ะก็ จะอร่อยยิ่งขึ้นนะคะ”
นักร้องแรปเปอร์บอกเสริมช่วงที่ทั้งสองคนกำลังชิมอยู่
“รสชาติทิรามิสุไปเลยนะ รสชาติขมของกาแฟกับความหวานของครีมนี่เข้ากันมากเลยนะคะเนี่ย”
…
…
...ทำไมได้แต่ยิ้มนะนจจิ…
…
“เยี่ยมไปเลยนะ รสชาติความหวานของผู้ใหญ่ปเลยนะคะ”
อาจังตอบด้วยรอยยิ้ม
…
อา...อยากได้รอยยิ้มอย่างนั้นบ้างจัง…
…
“นจจิ”
“อ่ะ คะค่ะ!”
นจจิหลุดจากภวังค์อีกครั้งเมื่อโดนอาจังทัก
“ต่อไปตาของนจจิแล้วนะ”
อ่ะ จริงสิ ต่อไปตาเราแล้วนี่นะ
นจจิพยายามค่อยตักทิรามิสุที่ตัวเองทำลงจาน แล้วยื่นให้กับอาจัง
“ของนจจิจะรอดมั้ยน้า”
อาจังแซวเล่นอย่างนั้นเบาๆ นจจิที่เห็นอย่างนั้นก็ได้แต่ยิ้มแห้ง ก่อนที่จะเริ่มลงมือทานทิรามิสุของตัวเองที่ตัดแบ่งลงจานแล้ว
...อ่ะ รู้สึกว่าบิสกิตมันตัดยากจังเลยแฮะ...เสียงช้อนที่กระแทกลงจานดังขึ้นเป็นบ้างครั้งของนจจิ…
“ทานแล้วนะคะ”
อาจังกล่าวก่อนที่จะเอาช้อนที่มีทิรามิสุนั้นเข้าปาก
“อื้ม ครีมแล้วก็คุ๊กกี้”
ฟังความคิดเห็นของอาจังแล้วก็ได้แต่หัวเราะแห้งตอบรับไปให้
อา...ไม่เหมือนทิรามิสุสินะเนี่ย….สงสัยเราจะทำไม่ได้ดีสินะ...ทำอาหารไม่เก่งจริงๆแฮะเรา...นจจิคิดก่อนที่จะเอาทิรามิสุของตัวเองเข้าปากบ้าง
“แต่ว่านะ…”
ทันใดนั้นอาจังก็พูดต่อมา
“แต่ว่านะ อร่อยมากเลยล่ะ”
อาจังตอบพร้อมส่งยิ้มมาให้ นจจิที่ตอนนี้กำลังกินทิรามิสุอยู่พอได้ยินและได้เห็นอาจังแล้วก็รู้สึกว่าทิรามิสุที่ตัวเองกินนั้นมันก็อร่อยขึ้นมาโดยไม่รู้ตัวเลยทีเดียว
“จริงเหยอ?”
ดูเหมือนว่าจะลืมตัวว่าตัวเองกำลังกินอยู่เลยพูดออกมาขณะกำลังกิน ทำให้โดนอาจังแซวใหญ่
พอถ่ายตรงนั้นเสร็จเรียบร้อย นจจิที่กำลังจะแกะผ้ากันเปื้อนออกก็สังเกตเห็นอาจังที่กำลังยืนด้อมๆมองๆอยู่บนโต๊ะที่วางทิรามิสุเอาไว้อยู่
“มีอะไรเหรออาจัง?”
นจจิเดินเข้าไปถาม อาจังเห็นอย่างนั้นถึงกับสะดุ้งเล็กน้อย
“อ่ะ ไม่มีอะไรหรอก”
“เหรอ...แต่เห็นมื่อกี้ยืนดูทิรามิสุพวกนี้นานแล้วนะ เห็นสต๊าฟบอกว่าจะกินก็กินได้เลยนี่นา”
“อื้อ…”
ถึงอาจังจะพูดอย่างนั้นแต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะลงมือหยิบช้อนมาตักกินเลย หรือจะเป็นเพราะว่านจจิกำลังมองอยู่เลยไม่กล้า? พอคิดได้ดังนั้นเลยลองเดินหันหลังก่อนที่จะแอบหันกลับไปดู ก็พบว่าอาจังหยิบช้อนขึ้นมาแล้ว แต่ว่ายังคงมองทิรามิสุที่ยังคงวางไว้อยู่ตรงนั้น…
...ถือช้อนขึ้นมาแล้วทำไมไม่กินนะ?...
พอนจจิสังเกตเห็นดีๆก็พบว่าทิรามิสุที่วางอยู่บนโต๊ะนั้น มีทั้งของนจจิเองแล้วก็ของฮาตะซังนักร้องรับเชิญที่ตอนนี้ออกไปเตรียมตัวแสดงที่หน้าเวทีแล้ว
....แล้วที่อาจังกำลังยืนมองอยู่นั้นนี่...ลังเลงั้นเหรอ?....
“นี่ นจจิ”
นจจิที่นั่งอยู่ดีๆก็โดนคาชิยูกะที่อยู่ข้างๆเรียกขึ้นมา
“เคยเห็นอาจังลังเลบ้างหรือเปล่า?”
ลังเลเหรอ?
ลังเลเหรอ?
“ไม่เลยนะ…”
“ไม่เลยสินะ”
“ไม่เลยสินะ”
คาชิยูกะพูดก่อนที่จะยิ้มมุมปาก
“จะบอกอะไรไว้ให้นะ ถ้าเห็นอาจังลังเลขึ้นเมื่อไหร่...”
“เอ๊ะ?”
“ให้เธอเข้าไปดูแลอาจังให้ดีที่สุดเลยนะ”
“ดีที่สุดนี่หมายความว่าไง?”
“ไม่จำเป็นต้องดีที่สุดก็ได้ แค่เธอไปดูแลฉันว่าก็โอเคแล้วล่ะ”
โอเคยังไงน่ะ?
“อย่าทำให้อาจังลังเลเด็ดขาดเลยนะไม่ว่าจะเรื่องอะไร…”
คาชิยูกะพูดจบก็ลุกออกจากตรงนั้นไปทันที
“ดูแลให้ดีที่สุด…อย่าให้ลังเล...”
อาจังที่กำลังยืนมองเจ้าทิรามิสุอยู่นานสองนาน ไม่รู้จะว่าตักัอันไหนดี พอตัดสินใจได้เท่านั้นก็เข้าไปตักทิรามิสุ แต่ทว่าโดนนจจิหยิบออกไปเสีียก่อนที่จะได้ตักขึ้นมากิน
“เอ๊ะ นจจิ ทำอะไรน่ะ?”
“เห็นอาจังยืนมองอยู่นานมากเลยล่ะ ก็เลยสงสัยน่ะน้าว่ายืนมองทำไมกัน”
“....”
“แล้วนจจิก็ลองเดาไว้นะน่ะ”
“แล้วนจจิก็ลองเดาไว้นะน่ะ”
อาจังทำหน้าสงสัย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
“เดาว่า อาจังคงอยากกินทิรามิสุของคุณนจจิใช่มั้ยล่ะ? ที่ยืนอยู่นานนี่ก็เพราะว่าไม่รู้ว่าอันไหนคือของคุณนจจิเพราะว่าหน้าตามันเหมือนกันทั้งคู่เลยเนี่ยก็เลยลังเลว่าตักอันนไหนสินะ”
“...”
“เดาไม่ผิดใช่มั้ย?”
“เดาไม่ผิดใช่มั้ย?”
“อื้อ”
ถูกด้วยแฮะ...ถ้าอย่างนั้น….
นจจิคว้าช้อนที่อยู่ข้างตัวขึ้นมาก่อนที่จะตักทิรามิสุที่ตัวเองถือเอาไว้แล้วยื่นให้กับอาจัง
“เอ๊ะ?”
“อ้ามมมมมม”
อาจังที่ยังไม่ทันจะตั้งตัวก็โดนนจจิป้อนทิรามิสุเข้าปากไป
“ถึงจะเคยกินไปคำนึงตอนอัดรายการ แต่ว่าคราวนี้รสชาติมันเป็นยังไงบ้างนะ?”
“...”
“อาจัง?”
“อาจัง?”
อาจังไม่พูดเลย พอป้อนไปเสร็จก็เงียบ … อย่าบอกนะว่าเราทำอาจังโกรธแล้วน่ะ…
“ไม่เป็นไรใช่มั้ย อาจังโกรธหรือเปล่า? นจจิขอโทษ!!”
“อร่อยสิ”
“เอ๊ะ?!”
“อื้อ อร่อยมากเลยล่ะนจจิ...ในที่สุดก็ได้รับทิรามิสุจากนจจิแล้วล่ะ”
อาจังตอบกลับมาด้วยรอยยิ้มนางฟ้าของเธอ
รอยยิ้มนั้นได้รับมันมาแล้ว!!! คำพูดนั้นเราได้รับมันมาแล้ว!!!
เห็นอย่างนั้นทำให้นจจิรู้สึกดีใจจนบอกไม่ถูก
“แล้วก็นะนจจิ”
หืม? มีอะไรอีกล่ะ?!
“ขออีกคำนึงได้มั้ย?”
เอ๋?!
“รู้มั้ย อาจังน่ะอยากให้คุณนจจิที่ใส่ผ้ากันเปื้อนอย่างนี้ป้อนมานานแล้วนะ”
เอ๋!!!!
“เพราะงั้น…อีกคำนึงนะ?”
มะ...หมายความว่ายังไงเนี่ย
“ไม่ได้งั้นเหรอ?”
อาจังเริ่มทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ นจจิเห็นแล้วเริ่มทำตัวไม่ถูก
“ดูแลอาจังให้ถึงที่สุดล่ะ…”
เอาวะ...โอกาสที่จะทำอย่างนี้ถึงสองครั้งมันหายากนะเว้ย!!!
“อ้ามมมมม”
“งับ”
ตักเข้าปากไปแล้ว…
อาจังทำหน้าดีใจใหญ่เลยแฮะ…น่ารักจัง...
“อร่อยมั้ย?”
“อื้อ อร่อยมากเลยล่ะ! ขอบคุณนะนจจิ!”
อาจังส่งยิ้มไปให้ แต่ยิ้มคราวนี้รู้สึกว่ามันดีกว่ายิ้มที่เห็นๆมาเลยล่ะ…
“อ่ะ อื้อ...ถ้าอาจังชอบ ไว้วันหลังนจจิจะทำให้อาจังกินอีกนะ”
“จริงเหรอ?!”
สายตาของอาจังดูเปร่งประกายมากกว่าที่เคยเห็น
“อื้อ ถ้าอาจังชอบน่ะนะ”
“เอาสิๆ เอา!”
“อ่ะ อื้อ…”
นจจิเบี่ยงหน้าไปทางอื่นเพราะรู้สึกเขินที่อาจังเข้ามาจ้องหน้านจจิใกล้ๆขนาดนี้
“แล้วอาจังจะรอทิรามิสุของนจจินะ”
“อ่ะ อื้อ”
“อืม คาดการณ์เอาไว้แล้วไม่มีผิด”
คาชิยูกะที่ยืนมองทั้งสองคนอยู่ด้านหน้าประตูสตูดิโอ
“อาจัง”
“อะไรเหรอยูกะจัง?”
“ครึ่งหลังเธอออกคู่กับนจจิสินะ”
“อื้อ ทำไมเหรอ?”
“เรื่องนจจิน่ะ พยายามเข้านะ”
“เอ๊ะ?”
คาชิยูกะยิ้มมุมปาก
“อยากให้นจจิทำอาหารป้อนข้าวให้กินไม่ใช่เหรอ?”
“ยะ-ยูกะจังพูดเรื่องอะไรน่ะ?”
“ถึงไม่พูดอะไรมาฉันก็รู้แหละ ยังไงก็พยายามเข้านะ ให้นจจิทำสิ่งที่เธออยากทำให้ได้ล่ะ”
อาจังยังไม่ทันจะพูดอะไรคาชิยูกะก็เดินออกจากตรงนั้นเพื่อไปเตรียมตัวที่หน้าเวทีแล้วเรียบร้อย
“เก่งกว่าที่คิดเลยนะอาจัง”
คาชิยูกะยิ้มกับสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า แต่ก็ต้องหุบยิ้มลงทันที
“แต่ว่า...ว่าแล้วมันก็เจ็บปวดเหมือนกันแฮะ”
คาชิยูกะมองทั้งสองที่กำลังพูดคุยกันอย่างสนุกสนานก่อนที่จะออกจากสตูดิโอแล้วเดินกับเข้าเวทีไปทำหน้าที่ของเธอตามเดิม
----------------------------
พอดีได้ดูรายการMJ ของเมื่อวันที่11/5 มาน่ะ มีช่วงที่นจจิทำทิรามิสุด้วยน่ะนะ ทำทิรามิสุเสร็จภายในไม่กี่นาที ฮ่าๆ
แล้วมีเห็นคายะซัง (คนวาดแฟนอาร์ต Perfume ที่ลายเส้นโคตรสวย) วาดแฟนอาร์ตนจจิอา~ นจจิป้อมทิรามิสุอาจัง เหมือนกับสามีภรรยาคู่ใหม่ปลามันไรงี้ เห็นแล้วแบบ... อยากเขียนฟิคข้นมาทันทีเลยล่ะ 555+
— 萱 (@aida_kaya) May 11, 2015
คายะซังส่วนใหญ่ชอบวาดคู่นี้นะนจจิอา~เนี่ย 5555+ (เห็นแล้วนี่แบบกรี๊ดกร๊าดมากมาย)
พอเขียนฟิคเสร็จไม่รู้ทำไมเรื่องมันออกเป็นแบบนั้นเฉย เหมือนไม่ใช่เรื่องเดียวกันเลยแฮะ... เอาเถอะ ยังไงก็ขอโทษกับเนื้อเรื่องที่ไมไ่ด้เรื่องนี้ด้วยละกันนะ....
นจจิ ขวัญใจเด็กคหกรรม ฮ่าๆๆ
